Περίληψη ομιλίας:
Οι γονείς αντιμετωπίζουν ίδια προβλήματα με τα παιδιά τους. Κουράζονται να επαναλαμβάνουν κάθε πράγμα 3 φορές, λογομαχούν έντονα, εξαντλούνται από τις γκρίνιες και τα κλαψουρίσματα, τους καβγάδες. Επίσης, αποτυγχάνουν γιατί δεν ακολουθούν μια τακτική με συνέπεια. Είναι αναβλητικοί. Προειδοποιούν μεν, αλλά δεν τηρούν συνεπή στάση μέχρι τέλους, εφαρμόζοντας αυτά που λένε στην πράξη. Τους λείπει η υπομονή. Τιμωρούν πάνω στο θυμό τους.
Δύο είναι οι λάθος τρόποι αντίδρασης των γονιών στην κακή συμπεριφορά των παιδιών τους:
1) Η παθητική στάση, δηλαδή το να υποχωρούν στην κακή συμπεριφορά, επειδή δεν έχουν τη διάθεση να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, και
2) Η αντίδραση με θυμό.
Οι επιτυχημένοι γονείς και τα παιδιά τους είναι συνέταιροι στην «επιχείρηση πειθαρχία». Οι γονείς δεν πρέπει να αφήνουν την κακή συμπεριφορά των παιδιών τους να τους εμποδίζει να τα χαίρονται. Πρέπει 1)να είναι αυστηροί, αλλά θετικοί. 2)Σοβαροί όσον αφορά στη διαδικασία της σωστής αγωγής, αλλά να έχουν και μια παιδική αίσθηση του χιούμορ όποτε χρειάζεται. Να ξέρουν πώς να εκτιμούν τα παιδιά τους, και το σημαντικότερο… 3)να είναι ανοιχτοί στις αλλαγές. Οι γονείς χρειάζονται εκπαίδευση, όπως ακριβώς οι επαγγελματίες. Τα παιδιά χρειάζονται γονείς όχι μόνο στοργικούς αλλά και εκπαιδευμένους.
Ο γονικός ρόλος είναι δυσκολότερος σήμερα επειδή και η παιδική ηλικία είναι δυσκολότερη. Τα παιδιά βρίσκονται κάτω από πίεση. Πειθαρχία και τιμωρία δεν είναι το ίδιο. Όταν χρησιμοποιείται σωστά η τιμωρία είναι ένα μικρό μέρος της συνολικής διαδικασίας της πειθαρχίας.
Σκοπός της πειθαρχίας δεν είναι ο έλεγχος, αλλά η συνεργασία. Συνεργασία σημαίνει ότι τα παιδιά μας επιλέγουν να συμπεριφερθούν σωστά επειδή το βρίσκουν λογικό να συμπεριφέρονται σωστά.
Οι προσπάθειες ελέγχου των εφήβων είναι μάταιες. Πρέπει να στηριχτούμε στη συνεργασία και να έχουμε εμπιστοσύνη ότι θα αποδεχτούν τις ιδέες των γονιών για το τι είναι σωστό και τι λάθος. Τα παιδιά μαθαίνουν από οτιδήποτε κάνουν οι γονείς. Αν πείτε ψέματα για την ηλικία του δωδεκάχρονου παιδιού σας για να πληρώσετε μειωμένο εισιτήριο, μαθαίνετε στο παιδί σας ότι δεν είναι κακό να λέει ψέματα. Αν λέτε στο τηλέφωνο ότι ο σύζυγός σας απουσιάζει, ενώ βρίσκεται στο σπίτι, μαθαίνεται στα παιδιά σας να λένε ψέματα. Αν τρώτε έτοιμα φαγητά, χαμηλής θρεπτικής αξίας, μαθαίνετε τα παιδιά σας να τρώνε τέτοια φαγητά. Αν βλέπετε από το πρωί ως το βράδυ τηλεόραση, μαθαίνετε τα παιδιά σας να βλέπουν τηλεόραση όλη μέρα. Αν θυμώνετε προς τα παιδιά σας, τότε κι εκείνα θα μάθουν να θυμώνουν με τους άλλους. Αν βρίζετε ή τσακώνεστε, έτσι θα μάθουν να λύνουν τις διαφορές τους.
Αλλά επίσης τα παιδιά χρειάζονται και ενθάρρυνση, για να διαμορφώσουν αυτοπεποίθηση. Έτσι λοιπόν, δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ να τους δείχνουμε εμπιστοσύνη, να τονίζουμε τη σημασία της σκληρής δουλειάς, να τονίζουμε τα δυνατά σημεία και τις βελτιώσεις τους, να τους διδάσκουμε να μαθαίνουν και από τα λάθη τους και να ενθαρρύνουμε την υπευθυνότητά τους.
Αν θέλετε παιδιά με αυτοπειθαρχία, πρέπει να είστε συνεπείς. Πρέπει να εννοείτε αυτά που λέτε και να τα κρατάτε σταθερή στάση ως το τέλος.
Δείχνοντας συνεπείς σε ότι λέμε, διδάσκουμε στα παιδιά τη συνέπεια. Η τήρηση μιας συνεπούς συμπεριφοράς δεν είναι πάντα εύκολη, αλλά αξίζει τον κόπο. Δεν πρέπει να αποφεύγουμε να λέμε το «όχι». Καλό είναι να αντιμετωπίζουμε κάθε κακή συμπεριφορά αμέσως κι όχι να το αναβάλουμε.
Οι γονείς αντιμετωπίζουν ίδια προβλήματα με τα παιδιά τους. Κουράζονται να επαναλαμβάνουν κάθε πράγμα 3 φορές, λογομαχούν έντονα, εξαντλούνται από τις γκρίνιες και τα κλαψουρίσματα, τους καβγάδες. Επίσης, αποτυγχάνουν γιατί δεν ακολουθούν μια τακτική με συνέπεια. Είναι αναβλητικοί. Προειδοποιούν μεν, αλλά δεν τηρούν συνεπή στάση μέχρι τέλους, εφαρμόζοντας αυτά που λένε στην πράξη. Τους λείπει η υπομονή. Τιμωρούν πάνω στο θυμό τους.
Δύο είναι οι λάθος τρόποι αντίδρασης των γονιών στην κακή συμπεριφορά των παιδιών τους:
1) Η παθητική στάση, δηλαδή το να υποχωρούν στην κακή συμπεριφορά, επειδή δεν έχουν τη διάθεση να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, και
2) Η αντίδραση με θυμό.
Οι επιτυχημένοι γονείς και τα παιδιά τους είναι συνέταιροι στην «επιχείρηση πειθαρχία». Οι γονείς δεν πρέπει να αφήνουν την κακή συμπεριφορά των παιδιών τους να τους εμποδίζει να τα χαίρονται. Πρέπει 1)να είναι αυστηροί, αλλά θετικοί. 2)Σοβαροί όσον αφορά στη διαδικασία της σωστής αγωγής, αλλά να έχουν και μια παιδική αίσθηση του χιούμορ όποτε χρειάζεται. Να ξέρουν πώς να εκτιμούν τα παιδιά τους, και το σημαντικότερο… 3)να είναι ανοιχτοί στις αλλαγές. Οι γονείς χρειάζονται εκπαίδευση, όπως ακριβώς οι επαγγελματίες. Τα παιδιά χρειάζονται γονείς όχι μόνο στοργικούς αλλά και εκπαιδευμένους.
Ο γονικός ρόλος είναι δυσκολότερος σήμερα επειδή και η παιδική ηλικία είναι δυσκολότερη. Τα παιδιά βρίσκονται κάτω από πίεση. Πειθαρχία και τιμωρία δεν είναι το ίδιο. Όταν χρησιμοποιείται σωστά η τιμωρία είναι ένα μικρό μέρος της συνολικής διαδικασίας της πειθαρχίας.
Σκοπός της πειθαρχίας δεν είναι ο έλεγχος, αλλά η συνεργασία. Συνεργασία σημαίνει ότι τα παιδιά μας επιλέγουν να συμπεριφερθούν σωστά επειδή το βρίσκουν λογικό να συμπεριφέρονται σωστά.
Οι προσπάθειες ελέγχου των εφήβων είναι μάταιες. Πρέπει να στηριχτούμε στη συνεργασία και να έχουμε εμπιστοσύνη ότι θα αποδεχτούν τις ιδέες των γονιών για το τι είναι σωστό και τι λάθος. Τα παιδιά μαθαίνουν από οτιδήποτε κάνουν οι γονείς. Αν πείτε ψέματα για την ηλικία του δωδεκάχρονου παιδιού σας για να πληρώσετε μειωμένο εισιτήριο, μαθαίνετε στο παιδί σας ότι δεν είναι κακό να λέει ψέματα. Αν λέτε στο τηλέφωνο ότι ο σύζυγός σας απουσιάζει, ενώ βρίσκεται στο σπίτι, μαθαίνεται στα παιδιά σας να λένε ψέματα. Αν τρώτε έτοιμα φαγητά, χαμηλής θρεπτικής αξίας, μαθαίνετε τα παιδιά σας να τρώνε τέτοια φαγητά. Αν βλέπετε από το πρωί ως το βράδυ τηλεόραση, μαθαίνετε τα παιδιά σας να βλέπουν τηλεόραση όλη μέρα. Αν θυμώνετε προς τα παιδιά σας, τότε κι εκείνα θα μάθουν να θυμώνουν με τους άλλους. Αν βρίζετε ή τσακώνεστε, έτσι θα μάθουν να λύνουν τις διαφορές τους.
Αλλά επίσης τα παιδιά χρειάζονται και ενθάρρυνση, για να διαμορφώσουν αυτοπεποίθηση. Έτσι λοιπόν, δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ να τους δείχνουμε εμπιστοσύνη, να τονίζουμε τη σημασία της σκληρής δουλειάς, να τονίζουμε τα δυνατά σημεία και τις βελτιώσεις τους, να τους διδάσκουμε να μαθαίνουν και από τα λάθη τους και να ενθαρρύνουμε την υπευθυνότητά τους.
Αν θέλετε παιδιά με αυτοπειθαρχία, πρέπει να είστε συνεπείς. Πρέπει να εννοείτε αυτά που λέτε και να τα κρατάτε σταθερή στάση ως το τέλος.
Δείχνοντας συνεπείς σε ότι λέμε, διδάσκουμε στα παιδιά τη συνέπεια. Η τήρηση μιας συνεπούς συμπεριφοράς δεν είναι πάντα εύκολη, αλλά αξίζει τον κόπο. Δεν πρέπει να αποφεύγουμε να λέμε το «όχι». Καλό είναι να αντιμετωπίζουμε κάθε κακή συμπεριφορά αμέσως κι όχι να το αναβάλουμε.
Έχετε το δικαίωμα να χαίρεστε που είστε γονείς. Μην αφήνετε την ανάρμοστη συμπεριφορά των παιδιών σας να σας εμποδίζει να χαρείτε. Αναλάβετε δράση. Σχεδιάστε πώς μπορείτε ν’ αλλάξετε την κακή τους συμπεριφορά και μετά διασκεδάστε μαζί. Να γελάτε και να παίζετε με τα παιδιά σας και να ασχολείστε μαζί τους. ΠΗΓΗ: http://www.akoutsoukou.gr/omilies.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου